می‌توانید با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید تا دریابید که آیا اضطراب شما می‌تواند با سلامت جسمانی مرتبط باشد یا خیر. او می تواند یک زمینه بیماری را که ممکن است نیاز به درمان داشته باشد، بررسی کند.

با این حال، اگر اضطراب شدید دارید، ممکن است نیاز به مراجعه به یک متخصص سلامت روان داشته باشید. روانپزشک پزشکی است که در تشخیص و درمان بیماری های روانی تخصص دارد. یک روانشناس و برخی دیگر از متخصصان سلامت روان می توانند اضطراب را تشخیص داده و مشاوره (روان درمانی) ارائه دهند 

ممکن است با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید تا بفهمید آیا اضطراب می تواند با سلامت جسمانی مرتبط باشد یا خیر. او می تواند علائم یک بیماری زمینه ای را که ممکن است نیاز به درمان داشته باشد، بررسی کند.

 

 

برای کمک به تشخیص اختلال اضطراب،پزشک ممکن است:

• یک ارزیابی روانشناختی بدهد. این شامل بحث درباره افکار، احساسات و رفتار برای کمک به تشخیص دقیق و بررسی عوارض مرتبط است. اختلالات اضطرابی اغلب همراه با سایر مشکلات سلامت روان - مانند افسردگی یا سوء مصرف مواد - رخ می دهد که می تواند تشخیص را چالش‌برانگیزتر کند.

   

• علائم خود را با شاخص های DSM-5 مقایسه کنید. بسیاری از پزشکان از معیارهای موجود در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکی منتشر شده است، برای تشخیص اختلالات استفاده می کنند.
•  

رفتار

دو درمان اصلی برای بیماری های روانی،  روان درمانی و دارو هستند. ممکن است از ترکیب این دو بهره  ببرید. ممکن است کمی آزمون و خطا طول بکشد تا بفهمید کدام درمان کارآمدتر است.

 

روان درمانی

همچنین به عنوان گفتگو درمانی یا مشاوره روانشناختی شناخته می شود، روان درمانی شامل کار با یک درمانگر برای کاهش علائم اضطراب است. می تواند یک درمان موثر برای اضطراب باشد.

 

درمان شناختی رفتاری (CBT) موثرترین شکل روان درمانی برای اختلالات اضطرابی است. به طور کلی یک درمان کوتاه مدت، CBT بر آموزش مهارت های خاص برای بهبود علائم و بازگشت تدریجی به فعالیت هایی که به دلیل اضطراب از آن ها اجتناب کرده اید، تمرکز می کند.

 

CBT  شامل مواجهه درمانی است، که در آن به تدریج با شی یا موقعیتی مواجه می شوید که باعث اضطراب می شود، بنابراین اعتماد به نفس ایجاد می کنید که می توانید موقعیت و علائم اضطراب را مدیریت کنید.

 

 

داروها

انواع مختلفی از داروها برای کمک به تسکین علائم استفاده می شود، بسته به نوع اختلال اضطرابی که دارید و اینکه آیا همچنین دارای سایر مشکلات سلامت روانی یا جسمی هستید. مثلا:

 

• برخی از داروهای ضد افسردگی نیز برای درمان اختلالات اضطرابی استفاده می شوند.
• ممکن است یک داروی ضد اضطراب به نام بوسپیرون تجویز شود.
• در شرایط محدود، پزشک ممکن است انواع دیگری از داروها، مانند آرام بخش ها، که بنزودیازپین‌ها نیز نامیده می شوند، یا مسدود کننده های بتا را تجویز کند. این داروها برای تسکین کوتاه مدت علائم اضطراب هستند و برای استفاده طولانی مدت در نظر گرفته نشده اند.

با پزشک خود در مورد مزایا، خطرات و عوارض احتمالی داروها صحبت کنید.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

در حالی که اکثر افراد مبتلا به اختلالات روانی برای کنترل مصرف داروی روان درمانی یا دارو نیاز دارند، تغییر سبک زندگی نیز می تواند تغییراتی ایجاد کند. در اینجا کارهایی هست که می توانید انجام دهید:

 

• فعالیت بدنی خود را حفظ کنید. یک برنامه روتین ایجاد کنید تا روزهای بیشتر هفته از نظر بدنی فعال باشید. ورزش یک کاهش دهنده قوی است. ممکن است خلق و خو را بهبود بخشد و کمک کند سالم بمانید. به آرامی شروع کنید و با افزایش میزان و شدت فعالیت های خود فعالیت بدنی را افزایش دهید.
• از مصرف داروهای تفریحی پرهیز کنید. این مواد باعث ایجاد یا تشدید اضطراب می شوند. اگر به تنهایی نمی توانید آن را ترک کنید، به پزشک مراجعه کنید یا یک گروه حمایتی برای کمک به خود پیدا کنید.
• سیگار را ترک کنید و نوشیدنی های کافئین دار را کاهش دهید یا ترک کنید. هم نیکوتین و هم کافئین می توانند استرس را بدتر کنند.
• از تکنیک های کنترل و آرامش استفاده کنید. تکنیک های تجسم، مدیتیشن و یوگا نمونه هایی از تکنیک های آرام سازی هستند که می توانند اضطراب را کاهش دهند.
• خواب را در اولویت قرار دهید. هر کاری می توانید انجام دهید تا مطمئن شوید که خواب کافی برای احساس آرامش دارید. اگر خوب نمی خوابید، به پزشک مراجعه کنید.
• غذای سالم بخورید. تغذیه سالم – مانند غذای مصرفی، میوه ها، غلات کامل و ماهی – ممکن است با کاهش اضطراب مرتبط باشد، اما تحقیقات مورد نیاز است.
•  

طب جایگزین

داروهای گیاهی به عنوان درمانی برای اختلالات اضطرابی مورد مطالعه قرار گرفته اند، اما تحقیقات بیشتر برای تشخیص خطرات و فواید آن مورد نیاز است. مکمل های گیاهی و رژیمی مانند داروها توسط سازمان غذا و دارو  نظارت نمی شوند. همیشه مطمئن نیستید که چه چیزی به دست می آورید و آیا آن بی خطر است یا خیر. این مکمل ها می توانند با داروهای تجویزی تداخل داشته باشند یا تداخلات خطرناکی ایجاد کنند.

قبل از مصرف داروهای گیاهی یا مکمل های غذایی با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که برای شما بی خطر است و با هیچ دارویی که مصرف می کنید تداخل ندارد.

 

مقابله و حمایت

برای مقابله با یک مشکل، کارهایی که می توانید انجام دهید این است:

• در مورد جلوگیری از اضطراب خود بیاموزید. با پزشک یا ارائه دهنده سلامت روان خود صحبت کنید. دریابید که چه چیزی ممکن است باعث بیماری خاص شما شود و چه درمان هایی ممکن است مفید باشد. خانواده و دوستان خود را درگیر کنید و از آنها حمایت بگیرید.
• به برنامه درمانی خود پایبند باشید. داروها را طبق دستور مصرف کنید. قرارهای درمانی را نگه دارید و بدانید هر تکالیفی که ممکن است درمان را تکمیل کند، می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند، به خصوص در مصرف دارو.
• اقدام. بیاموزید که چه چیزی باعث نگرانی شما می شود یا باعث استرس می شود. استراتژی‌هایی را که با ارائه‌ دهنده ی سلامت روان خود ایجاد کرده‌اید، تمرین کنید تا در این موقعیت‌ها برای مقابله با احساسات راحت تر باشید.
• نگه داشتن یک دفتر یادداشت. پیگیری زندگی شخصی‌تان می‌تواند کمک کند و به سلامت روان‌تان کمک کند تا بفهمید چه چیزی باعث استرس می‌شود و به نظر می‌رسد چه چیزی کمک می‌کند احساس بهتری داشته باشید.
• به یک گروه حمایت از خطر بپیوندید. به یاد داشته باشید که تنها نیستید. گروه های حمایتی، شفقت، درک و تجربیات مشترک را می دهند.
• تکنیک های مدیریت زمان را یاد بگیرید. می توانید با محاسبه دقیق زمان و انرژی خود، اضطراب را کاهش دهید.
• اجتماعی کردن. اجازه ندهید که چیزی شما را از نزدیکان یا فعالیت های روزمره دور و منزوی کند.
• چرخه را بشکنید. زمانی که احساس اضطراب می کنید، یک پیاده روی سریع انجام دهید یا به یک سرگرمی بپردازید تا ذهن خود را از نگرانی ها دور کنید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

می توانید با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائم اضطراب. توجه داشته باشید که چه زمانی رخ می‌دهند، به نظر می‌رسد چیزی آنها را بهتر یا بدتر می‌کند، و اینکه چقدر بر فعالیت‌ها و تعاملات روزانه تان تأثیر می‌گذارد.
• چه چیزی باعث استرس می شود. تغییرات عمده زندگی یا رویدادهای استرس زا را که اخیراً با آنها روبرو شده اید، درج کنید. همچنین به تجربیات آسیب زا که در گذشته یا در دوران کودکی داشته اید، توجه داشته باشید.
• هر گونه مشکلات خانواده و سلامت روان. توجه داشته باشید که اگر والدین، پدربزرگ و مادربزرگ، خواهر و برادر یا فرزندان شما با مشکلات روانی دست و پنجه نرم کرده اند.
• هر مشکل سلامتی دیگری که دارید. هم شرایط جسمی و هم مسائل مربوط به سلامت روان را شامل می شود.
• تمام داروهایی که مصرف می کنید. هر گونه دارو، ویتامین، گیاه دارویی یا سایر مکمل ها و دوزها را شامل می شود.
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید تا بهترین استفاده را از قرار ملاقات خود ببرید.
•  

برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• محتمل ترین علت نگرانی من چیست؟
• آیا موارد احتمالی دیگر، مسائل روانی یا مشکلات جسمانی وجود دارد که می‌تواند باعث یا تشدید اضطراب من شود؟
• آیا به هیچ آزمایشی نیاز دارم؟
• آیا باید به روانپزشک، روانشناس یا سایر ارائه دهندگان سلامت روان مراجعه کنم؟
• چه نوع درمانی می تواند به من کمک کند؟
• آیا دارو کمک می کند؟ برای دارویی که تجویز می کنید جایگزین وجود دارد؟
• آیا مطالب آموزشی دارید که داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پرسیدن سؤالات دیگر در طول قرار خود دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سوالاتی خواهد پرسید، مانند:

• علائم چیست و چقدر شدید است؟ چگونه بر شما برای عملکرد تأثیر می گذارند؟
• آیا تا به حال دچار حمله پانیک شده اید؟
• آیا احساس شما گهگاهی یا همیشه بوده است؟
• چه زمانی برای اولین بار متوجه علائم خود شدید؟
• آیا به نظر می‌رسد چیز دیگری علائم را تحریک یا آن را بدتر کند؟
• به نظر می رسد چه چیزی باعث بهبود احساس شما می شود؟
• اخیرا یا در گذشته چه تجربیات آسیب زا داشته اید؟
• در صورت وجود، چه شرایط جسمی یا روانی دارید؟
• آیا داروی خاصی مصرفی می کنید؟
• آیا از مواد مخدر استفاده می کنید؟
• آیا خویشاوندان خونی دارید که دارای اضطراب یا سایر شرایط سلامت روانی مانند افسردگی هستند؟

آماده سازی و پیش بینی سوالات کمک می کند تا از زمان خود بهترین استفاده را ببرید.